Skąd wziął się shuffleboard?
Wyspiarskie początki
W XV-wiecznej Anglii grano w grę polegającą na przesuwaniu po stole tzw. „groat” (dużej brytyjskiej monety dnia o wartości około czterech pensów). Gra nosiła nazwę shove groat lub slide groat. Później użyto srebrnego pensa, a nazwa gry przekształciła się na shove-penny. W grę grali zarówno młodsi jak i starsi, z czasem stała się ona ulubioną rozrywką w zamożnych wiejskich domach Staffordshire, Winchester i Wiltshire.
Nie tylko na Wyspach Brytyjskich gra zdobywała rozgłos ale także koloniach odbywały się wielkie mecze miłośników Shuffleboard. Gra była popularna zarówno wśród angielskich żołnierzy, jak i kolonistów.
W swojej sztuce The Crucible, dotyczącej historycznych procesów czarownic w Salem w stanie Massachusetts, Arthur Miller napisał: W 1692 r. istniała duża liczba osób, które bawiły się przy Shuffleboard w Bridget Bishop’s Tavern”. Zapis ten stanowi dowód wejścia gry do repertuaru popularnych rozrywek w owym czasie.
Popularność gry rozprzestrzeniała się i wkrótce pojawiła w przestrzeni publicznej na wiele innych sposobów. W 1848 r. w New Hanover w Pensylwanii rozpatrzono sprawę „The State vs. John Bishop”, aby rozstrzygnąć pytanie: „Czy Shuffleboard to gra losowa czy gra zręcznościowa?”. Sędzia orzekł następująco:
„Oskarżony zgodnie z zarzutami kontynuował grę i towarzyszące mu osoby obstawiały zakłady na jego wygraną (ponadto w międzyczasie stawiały na stole napoje alkoholowe) gra nie była grą losową, ale całkowicie grą zręcznościową”.
Pierwsze oznaki popularności gry również za wielką wodą
Gra porzuciła swoje skromne początki, gdy pewni amerykańscy stolarze – Hepplewhite i Duncan Phyfe, zaczęli produkować wysokiej jakości stoły dla bogatej klienteli Nowego Jorku. Popularność gry rosła, aż pod koniec XIX wieku rubryki na temat shuffleboard zajmowały tyle samo miejsca w miejscowych gazetach w rejonie Nowego Jorku, co walki bokserskie i baseball. Nagłaśniane turnieje z udziałem barwnych postaci takich jak „Big Ed” Morris czy George Lavender przyciągały rzesze fanów. Fani wiernie podążali za zawodnikami na turnieje w Nowym Jorku, Newark, New Jersey, czy Filadelfii. Znajdowały się wśród nich ważne osobistości świata biznesu, teatru i polityki.
Druga połowa XX wieku
Okres II wojny światowej nie ograniczył rozwoju Shuffleboard. Liczne atuty gry takie jak – możliwość rozwijania umiejętności technicznych, różnorodność gier, rywalizacja, dostępność dla młodszych i starszych, sprawnych i niepełnosprawnych. Gra, która oferowała momenty zapomnienia, tak potrzebne w burzliwych latach wojennych.
Z czasem Hollywood również zainteresowało się stołami shuffleboard. Celebryci, liderzy zespołów muzycznych i aktorzy odkryli, odkryli tę grę jako źródło przyjemnej rozrywki. Stoły shuffleboard trafiły do studiów i domów gwiazd. Ludzie tacy jak Betty Grable, Harry James, Merv Griffin, Alan Ladd; wszyscy mieli swoje własne shuffleboardy.
Shuffleboard osiągnął najwyższy poziom popularności w latach 50. XX wieku. Większość głównych producentów sponsorowało ogólnokrajowe turnieje. Były to największe turnieje, jakie kiedykolwiek miały miejsce – w najbardziej licznym uczestniczyło 576 drużyn.
